Læknar eru bara menn

... eða konur, en þið vitið hvað ég meina.  Þeir eru allaveg ekki Guð. 

Þessvegna get ég ómögulega lagt allt mitt traust á lækna og fylgt þeim í blindni.  Stundum verður maður að vera frekur og krefjast rannsókna eða meðferða sem maður telur að nauðsyn sé á, maður getur þá allavega sagt eftir á að maður hafi reynt.  Ábyrgðin er samt sem áður alltaf læknisins og hans starfsfólks en það auðveldar manni ekki að vinna úr hlutunum eftir á að vera með það á samviskunni að hafa verið of feiminn til að tala hreint út við lækninn. 

"Hvað ef ég hefði sagt þetta eða hitt???" 

Læknamistök leiddu til dauða barns