Jafnvel þó maki sé til staðar . . .

. . . inni á heimilinu vilja börnin samt óskipta athygli manns.  Svo að þessu leytinu til er enginn munur á því að vera einstæður eða í sambúð.  Að vísu getur maður, með "góðri samvisku" skorið niður af tíma sínum með börnunum vitandi það að hitt foreldrið bætir það upp ef það er til staðar en börnin gera ekki slíkan greinarmun svo slík ráðstöfun er aðeins til að friða okkar samvisku.

 

Nauðsyn þess að finna jafnvægi á millli heimilis og einkalífs er jafn mikil, hvort sem maður er einstæður eður ei.  Því miður er það samt of svo að fólk í "mikilvægum" stöðum sker oft verulega niður tíma sinn með fjölskyldu til að sinna vinnunni og réttlætir það með því að starf þeirra sé svo mikilvægt. 

 

Eitt sinn las ég viðtal við ungan bissnes mann sem hafði byggt upp eitt stærsta fyrirtæki landsins á örskömmum tíma og var á meðal þeirra lang efnuðustu.  Stór hluti viðtalsins fór í að ræða um starfið, árangurinn og framtíðarsýnina.  Svo var maðurinn spurður um fjölskyldustöðu og þá kom í ljós að hann átti tvö ung börn, á leikskólaaldri og þó að eiginkonan væri einnig útivinnandi að þá lenti það oftast á henni að koma börnunum í og úr leikskóla og sinna þeim þar sem hans starf var greinilega mun mikilvægara en hennar.  Tjáði hann blaðamanni hversu leiður hann væri yfir því að geta ekki eytt tíma með börnum sínum en svona væri þetta, fórnir þyrftu að færa. 

Að endingu kom svo listi yfir öll áhugamál hans sem hann stundaði reglulega; golf og mótorhjólaakstur (hvorugt áhugamál sem gerir ráð fyrir leikskólabörnum) og einnig kom hann því að að hann og frúin færu reglulega til útlanda saman til að styrkja sambandið.

 

Það sem ég las út úr þessari grein var að börnin hans væru bara hluti af myndinni og að allt annað væri þeim mikilvægara í þessari röð;

1.  starfið

2.  áhugamálin

3.  eiginkonan. 

 

En hann réttætir vanrækslu barna sinna væntanlega með því að mamman veiti þeim svo mikið af tíma sínum að hann kemst þá upp með mun minna.  Aumingja maðurinn að vita ekki betur. 

Erfitt hlutskipti að vera einstæð móðir